Rozpoczynająca cykl „Rzeka” to wizualna opowieść o ewolucji i wpływie rzek na kształtowanie się współczesnych społeczności, ukazana z perspektywy lotu ptaka. Kwestię zrozumienia zasad ekologii i miejsca człowieka na Ziemi przed przystąpieniem do kolonizacji kosmosu podejmuje film „Planeta 2.0”. W obliczu progresywnego rozwoju sztucznej inteligencji stawia nas film „Nowy, lepszy człowiek”, którego fabuła wskazuje na dylematy z jakimi zmagają się naukowcy. Z kolei „Kwiat szczęścia” wprowadzi nas w tajemniczy świat minimalistycznego i sterylnego laboratorium, w którym obserwujemy konsekwencje ingerencji człowieka w świat natury.

Letnim cyklem filmowym rozpoczynamy długofalowe przedsięwzięcie, w trakcie którego będziemy obserwować, badać i poddawać krytycznemu namysłowi dokonujące się zmiany klimatyczne przez pryzmat międzygatunkowej wspólnoty.

Kuratorka cyklu filmowego: Aleksandra Grzonkowska

INFORMACJE PRAKTYCZNE:

- Filmy w oryginalnej wersji językowej, z polskimi napisami.

- Opisy filmów dzięki uprzejmości dystrybutora Against Gravity.

- Na wszystkie filmy – wstęp bezpłatny.

- NOMUS | Nowe Muzeum Sztuki, Dział Muzeum Narodowego w Gdańsku (ul. Jaracza 14, 80-863 Gdańsk). Projekcje odbywają się w audytorium.

 

 

Film opowiada historię grupy ekologów i myślicieli, z Johnem Alenem na czele. Ten człowiek renesansu, założyciel komuny wolnomyślicieli w Nowym Meksyku, dzięki powierzonym mu przez znajomego miliardera Eda Bassa funduszom, doprowadza na początku lat 90. XX do realizacji olbrzymiego przedsięwzięcia badawczego nazwanego „Biosfera 2”. Projekt miał na celu odtworzenie dominujących stref klimatycznych na Ziemi w mikroskali (dżungla, pustynia, niziny i ocean z rafą koralową) wraz z charakterystycznymi dla nich zwierzętami, ptakami czy insektami. Badacze zamknęli się w wybudowanej „Biosferze 2” („Biosfera 1” to Ziemia) na pustyni w Arizonie na 2 lata. Energię dostarczało im słońce oraz gaz ziemny. Miała to być swoista Arka Noego, pomagająca ludziom zrozumieć prawa ekologii oraz swoją egzystencję na Ziemi, a także być testem dla wielu dziedzin nauk przed próbą kolonizacji kosmosu. Moment zamknięcia się ekipy w 1991 roku był transmitowany przez telewizję na całym świecie. Jednak rzeczywistość przebywania w zamknięciu zweryfikowała wizje nawet starannie dobranego zespołu.

 

Twórcy filmu postanowili zbudować robota, który zastąpi ich w roli filmowców. Projektują, budują i programują sztuczną inteligencję, żeby sprawdzić, czy będzie ona w stanie przeprowadzić z nimi wywiad. Bo jeśli robot potrafi nauczyć się samodzielnie składać ręcznik, to może pewnego dnia będzie mógł też zrobić operację lub prowadzić wojnę? Film inicjuje debatę o potencjale sztucznej inteligencji. Konfrontuje nas również z etycznymi dylematami dotyczącymi sposobu, w jaki jest programowana i wartości przyświecających pracy naukowców.

Szybki rozwój sztucznej inteligencji i jej znaczący wpływ na nasze życie jest faktem. Kiedyś była domeną science fiction i futurystycznych wizji, dziś jest częścią naszej rzeczywistości. Samojezdne auta, na własną rękę poszukujące celu drony, technologie pozwalające rządom zbierać nasze dane osobowe – jesteśmy otoczeni przez inteligentne maszyny. Coraz częściej oczekujemy też od nich, że nas poznają, zrozumieją i przewidzą nasze potrzeby.

Naukowcy przewidują, że w ciągu 15-30 lat zwykły komputer domowy przekształci się w inteligentną maszynę przypominającą człowieka. Z jednej strony sztuczna inteligencja to triumf ludzkiego umysłu. Ale powinniśmy się przygotować na poważne społeczne i etyczne konsekwencje jej powstania.

 

Botaniczny thriller? Dystopijny horror? Dramat rodzinny? Satyra społeczna? Pierwszy anglojęzyczny film Jessiki Hausner („Lourdes”) jest równie nieprzewidywalny, jak ona sama. Alice (Emily Beecham) jest pomysłową biotechnolożką i pracoholiczką, która nie ma czasu na związki - odrzuca m.in. zaloty kolegi z pracy (Ben Whishaw). Udaje jej się wyhodować w laboratorium eksperymentalny, genetycznie zmodyfikowany kwiat, który emituje zapach wywołujący u ludzi wydzielanie oksytocyny, co wprowadza ich w błogi nastrój. Jednak uprawa wymyka się spod kontroli… Wokół Alice zapanowuje niespotykana pandemia szczęścia i beztroski. Jej ukochany syn (po którym nazwała roślinę Little Joe) jest jedną z ofiar. Kobieta zaczyna czuć się coraz bardziej osamotniona i osaczona… Odnosi wrażenie, że pozostali żyją w innym wymiarze, zaś firma skupia się na pomnożeniu zysków ze sprzedaży jej wynalazku. Akcja rozgrywająca się w aseptycznych i estetycznych wnętrzach skłania do przemyśleń na temat etycznych granic nauki oraz psychicznej kondycji zachodniego społeczeństwa, pogrążonego w depresji i korzystającego masowo ze sztucznych środków do polepszania samopoczucia. „Kwiat szczęścia” był nominowany do Złotej Palmy w 2019 roku. Emily Beecham za swoją kreację otrzymała Nagrodę dla Najlepszej Aktorki.