w Galerii ZPAP Dom Liter przy ul. Piwnej 67/68 w Gdańsku

Wernisaż w dniu  1 września 2023 r. o godz. 18.00

Wystawa czynna w dniach 2-24.09.2023 r. w godz. 13.00-17.00 od wtorku do niedzieli

Kurator wystawy Piotr Kowalski

MARIA ŻWIREŁŁO urodziła się w 1926 roku.

Po wybuchu II Wojny Światowej przerwaną naukę kontynuowała w systemie szkolnictwa konspiracyjnego. W 1943 roku została wywieziona na przymusowe roboty do południowych Niemiec. Po powrocie do Polski w 1947 roku podjęła studia w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych we Wrocławiu w pracowni prof. Leona Dołżyckiego. Po ukończeniu I roku przeniosła się do Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Sopocie, gdzie podjęła studia na Wydziale Tkaniny Dekoracyjnej w pracowni prof. Józefy Wnukowej oraz na Wydziale Malarstwa pod kierunkiem prof. Juliusza Studnickiego. Po przerwie spowodowanej założeniem rodziny i urodzeniem córki, dokończyła studia malarskie w pracowni prof. Stanisława Borysowskiego. Dyplom z malarstwa uzyskała w 1957 roku Zajmowała się malarstwem
sztalugowym, malowała tkaniny dekoracyjne, od 1968 roku tworzyła biżuterię artystyczną, głównie w srebrze i bursztynie. Zrealizowała także kilka malowideł ściennych (m. in. w kinach i pasażach handlowych). W latach 1959- 1962 sprawowała nadzór artystyczny w gdyńskim oddziale CEPELII. Następnie w latach 1962-1965 była kierownikiem pracowni plastycznej w Wojewódzkim Zarządzie Kin w Gdańsku.
Od 1957 roku do rozwiązania ZPAP w stanie wojennym w 1981 roku była członkiem Sekcji Malarskiej Okręgu Gdańskiego Związku Polskich Artystów Plastyków. Od roku 2013 należała do Okręgu Warszawskiego ZPAP. Zmarła w 2017 roku w Warszawie.

Wybrane wystawy:

1962 - Międzynarodowa Wystawa Malarstwa Kobiet, Budapeszt;

1965 - wystawa prac olejnych 5 malarzy, Salon Gdański, BWA, Sopot;

1969 - wystawa wspólnie z Krystyną Danielewicz-Kowalczyk, ZPAP, Gdańsk; wystawa indywidualna, Klub SPATiF, Sopot;

1992 - wystawa malarstwa i biżuterii, Galeria Unique, Hameln, Niemcy;

2014 - wystawa Seniorzy 2014 (trzy obrazy) Dom Artysty Plastyka, Warszawa;

2016 - wystawa indywidualna Pięćdziesiąt lat - ciągłość i zmiana, Dom Artysty Plastyka, Warszawa;
2018 - wystawa indywidualna Ludzie – kwiaty – pejzaże, Galeria POD OKIEM, Warszawa;

2019 - wystawa indywidualna Pędzlem i ołówkiem, Biblioteka Publiczna, Warszawa-Bemowo;

2020 - wystawa indywidualna Spojrzenia, Oliwski Ratusz Kultury, Gdańsk-Oliwa

Nagrody i wyróżnienia:

1962 - wyróżnienie za pracę Dzień dobry (monotypia), Międzynarodowa Wystawa Malarstwa Kobiet, Budapeszt;
1988 - III nagroda w dziedzinie biżuterii artystycznej, Sopot.

Plenery malarskie:

1958; 1962 - Susz;

1966 - Starogard Gdański

Wspomnienia o Marii Żwirełło

Mój dom – zapach farb olejnych, zawsze rozstawione sztalugi i poustawiane wszędzie obrazy. Mama mnie strzygła, szyła mi ubrania lub przynajmniej przerabiała ubrania kupione, żeby wyglądały lepiej, ciekawiej… Dom otwarty, często pełen ludzi, dymu tytoniowego,
rozmów do białego rana. Latem – z racji bliskości morza i plaży – zjazdy rodzinne, spanie pokotem na podłodze, wspólne wyprawy – do Brzeźna, Jelitkowa, Sopotu. Jesienią wstawanie skoro świt, by jechać na organizowane przez Cepelię grzybobranie. Czasem wspólne wyjazdy m.in. do Władysławowa i Krynicy Morskiej, gdy było zlecenie na malowidła ścienne czy wykonanie jakichś dekoracji. Miała marzenia i uparcie dążyła do ich realizacji: marzyło jej się, że będzie swoim autkiem jeździła po Polsce, do rodziny, do lasu, nad jeziora, na grzyby… Miała 50 lat gdy w końcu mogła kupić używanego malucha i zrobić prawo jazdy. I jeździła tym maluchem po całej Polsce. Między innymi z moją dwuletnią córeczką objechała cała rodzinę: od Sopotu przez Nową Sól, Wrocław, Sosnowiec, Rzeszów do Warszawy i z powrotem do Sopotu. Marzyła o mieszkaniu w otwartych przestrzeniach – miała prawie 60 lat, gdy kupiła zrujnowaną chałupkę w Nowej Wsi (Mazury Zachodnie) jako domek na lato, a po 10 latach przeprowadziła się do niego na stałe, opuszczając Sopot. Gdy Mama miała 80 lat, jej starsza siostra, Halina, po wylewie została częściowo sparaliżowana. Mama nie mogła znieść myśli, że Halina w tym trudnym położeniu zdana jest tylko na pomoc obcych ludzi. Zdecydowała się pojechać po nią swoim samochodem ponad 500 km – do Rzeszowa, by zabrać ją do siebie, na wieś. Wszyscy uważaliśmy, że to jakieś szaleństwo. Jednak Mama była „bez trwogi i zmazy” jak mawiała o niej nasza przyjaciółka – i zrealizowała swój plan. Po kilku miesiącach pobytu u Mamy na wsi, ciocia odzyskała sprawność i w pełni samodzielna mogła już wrócić do swojego domu. Zawsze byłam pełna podziwu dla jej – wydawało się – niespożytych sił i energii. Byliśmy przekonani, że tej energii starczy jej jeszcze na długie lata. Odeszła – mimo podeszłego już wieku i wielu problemów zdrowotnych – niespodziewanie i zdecydowanie za wcześnie… Hanna Godowska, córka

Babuba zawsze dbała o to by ładnie wyglądać. Znakomitą ilustracją tego jest jej reakcja w sytuacji raczej skrajnej: wracając samochodem z zakupów wpadła w poślizg, samochód swój taniec po oblodzonej nawierzchni zakończył w rowie… Na szczęście nikt nie ucierpiał. Pierwsze słowa Babuby, gdy już wydostała się z mocno przechylonego auta, brzmiały: „Całe szczęście, że nie włożyłam kapelusza. Okropnie bym wyglądała w takim przekrzywionym kapeluszu…” Patryk Godowski, wnuk

Dofinansowano ze środków Województwa Pomorskiego
Patroni Medialni: Radio Gdańsk SA ,TVP3 Gdańsk, trójmiasto.pl, gdańsk.pl, Prestiż, Linia

Uprzejmie informujemy, iż Galeria ZPAP Dom Liter będzie zamknięta od 1-31.08.2023 r.